In sommige regio’s in Nederland hebben mensen die intensieve langdurige zorg krijgen in een kleinschalige woonvorm geen toegang tot medische basiszorg. Kamerlid Liane den Haan stelde er Kamervragen over.
Ouderen in kleine instellingen zitten soms zonder basiszorg. Dat komt omdat er onduidelijkheid is over wie er precies verantwoordelijk is voor deze basiszorg. In sommige regio’s in Nederland leidt dat zelfs tot gezondheidsrisico’s, stellen de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) en de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ).
“Het probleem komt doordat niet duidelijk is afgesproken wie er verantwoordelijk is voor deze zorg: de specialist ouderengeneeskunde, de arts verstandelijk gehandicapten of de plaatselijke huisarts”, constateren de twee instanties. NZa en IGJ luiden nu de noodklok: “Aan deze onduidelijkheid moet een einde komen. Want anders kan dit leiden tot gezondheidsrisico’s.”
Structurele oplossing
IGJ en NZa hebben in een gezamenlijke brief aan minister Helder van VWS om aandacht voor de toegankelijkheid van deze medische basiszorg gevraagd. Kamerlid Liane den Haan van GOUD Nederland stelde er schriftelijke Kamervragen over aan de bewindsvrouw. “De minister werkt aan een structurele oplossing met afspraken op centraal niveau. Ik wil graag weten wanneer zij denkt dat die oplossing om de onduidelijkheid weg te nemen over wie verantwoordelijk is voor de basiszorg gereed is.”
Betere randvoorwaarden
Het Kamerlid is ook benieuwd naar waarom in sommige regio’s de basiszorg wel geregeld kan worden, en in andere regio’s niet. “Wat is in de tussentijd de oplossing voor de mensen in instellingen die op dit moment geen basiszorg krijgen?”, vraagt Liane aan minister Helder. En: “Hoe gaat u in de structurele oplossing de randvoorwaarden voor de specialist ouderengeneeskunde verbeteren, zoals een beter uurtarief, administratieve ondersteuning, zodat zij de zorg kunnen leveren aan kwetsbare bewoners van een instelling?”
